29 Aralık 2009 Salı

Soysuz Kızıl Şerefine

Öldüğümde şarabına kat küllerimi

dedi en müstehcen notaların birinde.
Rimellerinden aktı soyulmuş alakargalar.
Ve şahibeli memelerinden kalma ıslaklığı,
Bulut kavislerindeydi artık.

Abandı kirpiklerime var gücüyle
Çocuk cesedini taşıdı en güzel doğduğu yere.

İçi geçmiş dumanlarda,
Melekle flörtümü kamçıladı kadehe.
İç dedi şarabı.
Soluk benizindeki çığlıklara ithafen,
Semerkantlar gerildi
Gökten damlayan kil adamların altına.

Emsalsizdi,
Gecelemeye çalışan ayın parmak izi.
Onun ise,
Boğumlanmış erotikliğinde
Açık kalmış gözleri.

Tahrikten bitap,
Tahrikten yoksun zıvanamın parıltısı.

Mutsuz kış dalları üzerinde,
Kılıç kuşanmış geyşanın evcilliği
Söylerse o söyler
Nereye gömüldüğünü.


mert

1 Aralık 2009 Salı

Kötürüm Bulantı

Parmakların umarsızlaşmış tırnaklarının karmaşasına
Kırlangıç yuvası memelerinin arasında.
Utanç!
Ordan burdan duydum;
Zamanının yüce fahişesiymişsin,
Kabile balıkçısının silüetiyle çiftleşmiş,
Hercai giyotinlere direnmişsin.
Saçların buhulanmış bir kehribar.
Siktir ordan!

Ellerim peşkeş çekiyor bana en altosundan
Bir burjuva peygamberliğini ilan ediyor.
Nereye kadar tek fiske yemeden yaşayacaksın annenden?
Çıngıraklı yılanın anüsündeki her dakika,
Kadifeleştiriyor tüm organlarını.
Sersem!
Daha önce şizofren bir anka kuşuyla seviştin mi ki
Silahımı yere bırakmamı istiyorsun benden?
Tangodaki huzursuzluk tek istediğim
Ve lütfedilen bağrı açık kusuşlar.

Görünecek sonunda dudaklarından içeri
Faça dolu ıslıkların.
Ya da en basitinden göz yuvarlarından geri tepeceksin
Ucukesik damarlarımı.

Buralarda gözükme bir süre.
İbne bir zenne becerebilir seni kendi yatağında
Ve yastığındaki kenevirler fısıldar kulağına:
"Sonu yok."
İşte o günden sonra tapacak Afrika parmaklarına.


mert

11 Kasım 2009 Çarşamba

Kutsal Klişenin Huzurunda

Atkısı vardı kadının boynunda
Uğrunda birkaç iğne deliği ölmüş.
Batıl unutkanlığındaki zerzenişler
Yaralamış her bir tırnağını
Ve izinsiz girmiş
Yağmalanmış kelebek geçidine.

Atkısını unutuyor kadın
Ensesindeki biberiye kokusu bir yana.

Bir nefertiti fısıldıyor gemilere
İşte orda kaltaklar!
Su alıyor içlerine her dokunuşunda.
İnancını çekti sardunya ciğerlerine
Verdiğinde geri,
Alaşağı oldu tüm secdeler.

Atkısını buluyor kadın yerçekimi esnasında
"Uzayın çivisi çıkmış ahali!"
Var et diyor ellerini
Var et ki kitapsız bir at leşi,
Çiğnemesin kılıksızlığını.
İnancını çekti sardunya bir yana.


mert

28 Ekim 2009 Çarşamba

Lacivertrak

Kara tüylü evler etraflıca
Şarkısı yarım kalmış bir şahramanı süzüyor.
Elleri bol şahmaranın
Göz renginin sesi kesilmiş
Ve civası üstünde kuruyan
Varoluşunu anımsıyor.

Lekeli bir tramvay;
Egosu yüksek.
Çocuk düşürmenin ilkelerine adamış kendini
Bir midillinin mavi dertleşmesi yok onda.

Kediyi kapmış bir kaldırım taşı
Özlenen fırkateynler eşliğinde
Bir kara kolu emiyor
Sökülmüş güvercinlerin huzuru için.

Şimdi içeri giriyor uğultu
Kaçmak imkansız.
Piyano kuyruğundaki toz bulutu kadar yoğun.
Midesi bulanıyor fahişenin
Dirsekleri feryat figan
Bir midillinin sarmal çıplaklığı var onda.


mert

18 Ekim 2009 Pazar

Şarampol Kedisi

Çikolatanın eski kokusu vardı sokaklarda
Ve kıvrılarak ilerleyen
Burnu bunalmış bir kızılderili,
Çıkmak istiyordu
Eğilerek geçmek istemediği kapıdan.

Ceninler ayaklanmıştı fi tarihinde
Üstlerinde koyu yeşil pardesüler.
Yakalarına çivi çakılmış olanlar,
Bir tavus kuşu yese bile karanlığı
Ordadırlar bulantı serenatlarıyla

Alnından vurulmuş bir zenne vardı
Köşeyi hemen dönünce
Yüzündeki otorite hariç
Kan soluyor heryeri.
Kendinden geçmiş atlarıyla
Mat kokulu bir güruhun işi besbelli.


mert

21 Eylül 2009 Pazartesi

Bir Parça Tütün

Bir parça tütünle oynamıştım küçükken
Ayıplamıştı o zamanın dükü
Ama güzeldi dükün saksafon sesi
İçinde çiçekler vardı
Onlarca çiçek.

Sonra bir de sen vardın
İçinde tonlarca çiçek
Sağır tuşlar şahidimdir,
Kısa süreli de olsa
Besledim o kendini beğenmiş kuşları
Ve yine onlar şahittir
Ellerimin kalçandaki yankısına.

Tek renkti bu sefer ağzındaki ruj
Ayın lekelerinden akmaya hazır.
Bacak bacak üstüne atmış bir sen
Kırmızı gökyüzüne doğru
Acemice.
Bacakların ve sen
Bacakların mahşer
Sevişmek lazım sabahları.


mert

Bir Saksağanın Hüznü

Ne zaman öpmeye kalkışsam,
Köpüklenmiş dudaklarındaki sömürün
Ve mavinin tiz akışı bir oldu.
Dolu yağıyordu da hep
Avazına hakim olamıyordu sanki.

Debisi yüksekti saçları
Sırtüstü yatmaya alışan kızın.
Kızın işaret parmağı
Hep doğuyu gösterir gibi, çöl gibi.

Ve bir güvercin daha kanıksadı yerini
Sıcak ve bir kaç koyu renk koltuk altında
Tanrı ise randevusuna geç kalmış kadar cilveli gözüktü uzaktan.

Öldüğünde göçebeler gibi taşarak
Olanları üç kilometre öteden papatyalar duydu.
Menekşeler eksik kalır mı?
Belki.


mert

5 Haziran 2009 Cuma

Kıçıkırık Bir Gece

Dünyadaki hamile sayısı azalmıştı ve ben bir durakta amaçsızca oturuyordum. Taşıtlar geçiyordu önümden. İçlerinde rengarenk, parlayan kafalar. Ebrulu ve yaldızlı kafalar. Hava karanlıktı. Taşıtların ışıkları gözlerimi alıyordu. Yukarıda ilk bakışta yüzlerce yıldız vardı. Araba sesleri, martı çığlıkları ve köpek havlamaları dışında sessizdi ortalık. Önümden bir kadın asaletine sahip travestiler geçiyordu, kalçaları bir kadınınki kadar şekilli. Ayırt edemiyordum.

Karanlıkta uslu uslu parlayan keskin yıldızlardan biri boğazıma saplandı sonra. Adamakıllı bir kan boşalıyordu boynumdan aşşağı. Kanın ayakkabımdan parmak uçlarıma kadar indiğini hissettim. Birkaç dakikaya ellerim bembeyazdı. Yüzümü düşündüm, saydamlaşmış olmalıydı. Bir şey dokundu sonra boynuma. Güzel, bakımlı bir parmak. Fransız denilen usulden boyanmış zarif bir parmak. Azalıyordu kan. Bir süre sonra iyiden iyiye kesilmişti. Kurumuş, kırmızı bir vücuda sahiptim artık. Gözlerim parmağın sahibini aradı ama bulamadı.

Ayağa kalktım. Vücudum kaskatıydı. Bacaklarımdaki son kuvvetle ve kan kokan vücudumla evimin yolunu tuttum. Arabalar, çığlıklar ve havlamalar. Sabahın dördüydü ve katlardaki ışıkların çoğu sönmemişti. Evime girdim, ışığı açıp yatağıma uzandım ve parmağın sahibini düşündüm. Hayaliyle seviştim.


mert

26 Mayıs 2009 Salı

Sessiz Güveler

Yolda giderken rastladığımda çok sözüpek ve taşerondu kendisi. Neden böyle olduğunu sorduğumda beynimdeki ur yüzünden dedi. Melodiler vardı elinde ve sayıca benden üstünlerdi. Hep öyle olmuşlardı. Kendimden soğudum bir an melodileri görünce. Nereye götürüyorsun elindekileri diye sordum. Bir fahişeye diyince garipsemedim. Fahişelerin onlara ihyaçları olduğunu bilirim. Cebinden bir kutu çıkardı ve bana verdi. Sorgulamadan aldım elinden, sonra açarım dedim. Bakıştık biraz. Gözlerinin şehla olduğunu yeni farketmiştim. Yeniymiş. Zaten kaç aydır tanıyordum ki onu. Şehla gözlerini elimdeki kutuya yöneltti. Neden açmıyorsun diye sordu. Eve gidince açarım sürpriz olur dedim. Tamam bir an önce evine git o zaman dedi. Sonra da bana yorumunu taşıyan bi güvercin yolla. Kafamı salladım.

Görüşürüzleştikten sonra aynı yönlere ama farklı açılardan yürüdük. Arayı açmak için hızlandım. Hızlandıkça hızlandım. Etrafım flulaşmaya başladı. Durabildiğimde papatyalar içinde buldum kendimi ve dört beş adet boyumu aşmayan gökdelen. Birinin içine yavaşça kafamı soktum. Binlerce küçük ressam vardı içerde ve büyük bir uğultu. Çıt çıkaran yoktu. Hepsi önlerinde poz veren nerdeyse birbirinin kopyası güzel göğüslü modelleri çiziyorlardı. Hafif bir ter kokusu vardı içerde. Hoş bir ter kokusu. Aralarında güzel çizen de vardı kötü çizen de. Zaten o da belli olduğu kadar. O kadar küçüklerdi ki ressamlar ve tualleri.

Kafamı tekrar papatya kokulu havaya çıkardım. Bir an ter kokusunun çiçek kokusundan güzel olduğunu düşündüm. Cebimdeki kutuyu farkettim sonra. Çıkarıp kutuyu açtığımda güvemsi bir kaç yaratık dışarı uçtular ve çok geçmeden gözden kayboldular. Ayaklarımın sızladığını hissettim. Evime dönmek, yatağıma yatmak istedim. Ayaklarım dermansız, yolumu bulmaya çalışırken papatyalar arasında bir tahta gözüme çarptı. Çaresizdi ilk bakışta, papatyalar arasındaki çirkin bir tahta ne kadar çaresizse o kadar. Yanına yaklaşınca çaresiz tahta benim çarem oldu.

Tahta aşağıya doğru uzanan bir merdivendi ve ben o merdivenden iniyordum şimdi. İkinci basamaktan inmiştim ki sıcak asfaltın sızlanan ayağıma temas ettiğini hissettim. Karşılaştığımız yerdeydim tekrar ve yine karşılaşacaktık, geliyordu yine. Elinde bu sefer daha çok melodi vardı. Güldü. Tekrar merhaba dedi. Karşılık verdim. Elindekilere iliştiğimi görünce gözlerimin, fahişeler bu ara çok nazlılar dedi. Kendine iyi bak dedim. Aynı yöne ayrı açılardan yürüdük.


mert

2 Mayıs 2009 Cumartesi

karınca

birleşikten uzak taşlar
çekirdek kabukları üstünde.
mızıkanın boş sokaktaki yankısı
ve bir çocuk parkının içinde
külvari bir karafatma.
nefes, mızıka ve ayak sesleri
parmaklar ellere düşman
parmaklar aynı zamanda dudak
ve gölgede koşan hayvan
bir ihtiyar kadar sessiz.
araba ve havlamalar
aklımı karıştırıyor.
ve çalılar haykırdığında
karıncanın tam üstüne basan bir papaz
mendebur bi papaz.
parmaklıklara yaslanmış
kendinde değil
taşlar ve bir paket sigara dışında.




mert

22 Nisan 2009 Çarşamba

Boğalar Dondurma Sever

Görevlinin kendine ait kısmını yırtıp geri kalanını bana geri uzattığı bileti alıp filmi beklemek için oturucak yer ararken kızıl bir ışığa yakalandım. Beyazın üstüne kızıl bir ışık. Işığın beni kendisine çektiğini hissettim. Yanıldım. Ben çekiyormuşum. Potansiyel bir müşterinin ışığıyla. Kızıl stand kızının beyaz teni de saçları kadar parlaktı. Çillerine dikkat kesildim beni ürünü denemem için ikna etmeye çalışırken. Reddedmiycektim ürünü denemeyi, ta ki dondurma sözcüğünü duyuncaya dek. Sakin bir şekilde "Valla boğazım ağrımasa yerdim." dedim. Yemezdim. Gidip standın arkasındaki boş iki sandalyeden birine oturdum. Standın arkasının ne kadar karlı bişiy olduğunu geç olmadan farkettim. Kızıl, kalçalarını saran pantolonuyla adeta konser veriyordu. Gözlerim göte gidiyorlardı. Ben kaçırdıkça onlar gidiyorlardı. Üstelemedim, kendi hallerine bıraktım. Hatta ben de onlara ayak uydurdum ve beraber göte gittik.

Ben Alis'in harikalar diyarında saatimi kaybetmişken dört adet penis aniden sahneye dalıp saati söylediler bana. Beynim dört penise açıklama getirmek için çalışırken gözler de yardım amaçlı bütüne odaklandı. Dört penisli bir inekti bu. Hayır, memeleri olan bir inekti. Bir inekti yani. Ama iki ayak üzerinde duran. Maskottu bu, ürünün maskotu. Kızıl ve inek iyi iş birliği yapıyorlardı. İkisi de çekiciliklerini konuşturarak müşteri çekiyordu. İnekle, ürünü tatmış müşteri poz veriyor, kızıl fotoğraflarını çekiyor ve bir dakkaya fotoğrafı çıkartıp müşteriye veriyordu. Kızılinek operasyonunu tebessümle izlerken sağ kulağıma gelen "Oturabilir miyim acaba?" sorusuyla irkildim. Aynı tebessümümle kafamı sallayıp iznini verdim mor çoraplı kıza. Kızıl, yeni kan kokusu almış olucak ki arkasını aniden dönüp bize doğru yaklaştı. Mor Çorap'a ürünü denemek isteyip istemediğini sordu. Mor, utana sıkıla kabul etti teklifi. Dondurmasını aldıktan sonra dört penisli inekle fotoğraf çektirmek isteyip istemediğini sordu bu sefer Kızıl. Mor, utana sıkıla biraz da kızara yine geri çevirmedi Kızıl'ı.

Olanları izlerken tebessümümün deformasyona uğradığını hissettim. Gözlerim kurallara uymuyordu. Şaşırmışlardı. Nasıl oluyordu da dört cinsel organı olan bir inek masama kadar gelmiş bir kızı kaldırıp şu anda sarmaş dolaş fotoğraf çektirebiliyordu? İlla yanımda bi hatun mu dolaştırmalıydım. Yoksa dört tane penisim mi olmalıydı? Ben bunları düşünürken Mor Çorap tekrar karşımdaki yerini almıştı. Ama bu sefer dondurması ve onu yerkenki insanı tahrik edecek kadar kuvvetli şapırdatmayı da yanında getirmişti. Gözlerim yeniden kendi halinde göte gitmeye, kulaklarım ise şapurdatmaya odaklandı. Bi süre sonra bu kadar cinsel uyarıcıya dayanamayıp, orgazm olmaya ramak kalmışken yerimden kalktım. İki işbirlikçinin arasından ustaca sıyrılıp sağ salim salonun yolunu tuttum.

mert

25 Ocak 2009 Pazar

Hayır Yani Bana da Söyleyin

İskeleden ayrılırken yine o tanıdık ses geliyor kulağıma 'Bi milyon!' Milyon mu kalmış diye söyleniyorum içimden. Hangi taşıtla yol alsam diye düşünürken, yine böyle bi akşamda önününden geçip de bir türlü oturma fırsatı bulamadığım o büfenin önünden geçiyorum. Ani bir kararla oturuyorum. Denize en yakın masaya yerleşiyorum. Sıfır değilim ama bi 50 varım denize. Karşımda yarım saat önce orda olduğum Avrupa kıtası yanıp sönüyor. Ben ordayken böyle değildi halbuki.

Görevi ordaki insanlara ne istediğini sormak ve hesap almak olan abim ilk görevini gerçekleştiriyor. 'Bir çay.' diyorum. 'Hemen beyfendi' diyip aksini yapıyor. Hemen yapmıyor. Kitabımı çıkartıp okumaya başlıyorum. Huzurluyum biraz. Baya huzurluyum. İstanbul manzarası, deniz, bi de -ki o da şimdi geldi.- çay. Basit bir üçlü ama bir klasik. Gaz olup havaya karışan 'Bi milyon!'u soluyarak kitabımı okuyorum. Bir çifte kumru adayı tam arkama oturup, tüm bu huzuru allak bullak etmeyi başarıyorlar. Kumru olmaya aday insanlar kulağımın hemen arkasında cilveleşirken kendimi veremiyorum okuduğuma. Dayanamayıp daha fazla, kalkıyorum müstakbel kumruların yanından. İkinci görevini ifşa etmesi için abimin yanına gidiyorum. Bir miktar paramı ona verip, minibüslere yöneliyorum.

Yolcu toplamaya çalışan adamın bağrışlarından hiç birşey anlayamadığım için, riskli bişi olduğunu bile bile o bağrışlarının arasından beni duymasını sağlamaya çalışarak, taşıtın beni istediğim yere götürüp götürmediğini soruyorum, ama o an bir kulağımı neredeyse kaybediyorum. Çınlamalar içinde istediğim cevabı aldıktan sonra biniyorum minibüse.

Çın seslerini Vitni Hüystın bastırıyor. Beni her zaman seveceğini söylüyor. Ne taraftan söylediğini bulmakta zorlanmıyorum. Heryerden. Etrafımı nerde olduğumu kestirmek için kolaçan ediyorum. Mor ışık, loş bi ortam, dikiz aynasından sarkan envai çeşit boncuklar, istediği yere varmak için sabırsızlanan ve sabırsızlanmayan insanlar. İstediğim yerdeyim. Minibüste. E peki sen neden burdasın Vitni? Kendime bu soruyu sorarken şoför yola koyuluyor. Okuyamadığım kitabımı tekrar çıkartıp okumaya başlıyorum.

Kahkalar yükseliyor kulaklarımda, saçma konuşmalar ve ardından gelen kahkahalar. Omuz silkip devam ediyorum okumaya ama durmak bilmiyorlar. Sağ bacağım sallanmaya, avuçlarım yüzüme sürtünmeye başlıyor. Gözlerim kapanıyor. Dikiz aynasına bakıp o iğrenç kahkahanın sahibini buluyorum. Yerimden fırlayıp saçları dik ve jöleli ve kahkaha atanı saçlarından tutup yaklaşık on kere kafasını cama vuruyorum. Burnundan kan gelene dek. Dikiz aynasından gözlerimi ayırıp şoföre bakıyorum. Hiç bir hoşnutsuzluk ifadesi yok suratında, ifade yok suratında. Ben jöleli kahkahaya farklı işkenceler uygulayıp aynı zamanda kitap okumaya çalışırken, birden şoförün sesi bölüyor beni. Tok ve kararlı bir sesle, belki de dünyanın en klişe cümlesini kuruyor o an. 'Beyler neye gülüyorsanız bize de söyleyin biz de gülelim.' Bacağım ve elim aniden duruyor gözlerim ise ona bakıyor. Şaşkınlık ve hüsranlık ifadesiyle doluyor yüzüm tahmin ettiğim kadarıyla. Kahkalar kısılmaya başlıyor ama bitmiyor. Şoför arkasını dönüp kolunu koltuk arkasına atıp, yine tok, kararlı fakat bu sefer daha yüksek bir sesle aynı cümleyi tekrarlıyor. İlkokul hocamı görüyorum o koltukta bi anda, ama aynı anda geldiği yere yolluyorum onu. Kahkalar son buluyor. Bir an için de olsa rahatlıyorum. Doğrulup eşyalarımı yükleniyorum. Düzeni sağlanmış bir taşıttan inmeye hazırlanıyorum.



mert

1 Ocak 2009 Perşembe

Atilla İlhan'ı Ben de Sizin Kadar Severim

Durmuş evimin camından yağan karı izliyordum. Tahmin yüzdesi yüksek bir şekilde kış aylarından birinde ve onun en kötü ve sıkıntı verici,midemde kasılmalara yol açan gününde yani 31 aralığın ilk saatlerindeyim. Güzel bir filmin ardından izliyordum karı.Kar güzeldi.Biraz hafif rüzgarda savrularak ve çok şiddetli olmadan yağıyordu ve sokak lambasının ışığından geçerken sezebiliyordum. Durmuş evimin canımdan yağan karı izliyordum. Evim dediğim yer normal bir sokaktaydı. Mesela tam karşımızda duvar boyasıyla yeşile boyanmış demirleri olan eski bir kıraathane vardı. Karı izlediğim sokak lambasının tam görüş açıma düşen yerinde ise edepsiz bir kasap. Saat sabaha karşı 5 :47. Saat sabah 5:48.Kasap dükkanı moralimi bozuyor. Sadece bir kasap olmanın ötesinde yeni dijital baskı teknikleriyle bütün çeperlerini kıyma, dana eti, tavuk eti (belki bunun için geçim zorluğunun kasap geleneğindeki etkisi diyebiliriz ama demeyelim. Boşverelim. Tamamen aklımızdan silelim ve birdaha geri gelmesin.) resimleriyle doldurmuş bir reklam panosuydu. Edepsiz kasap ve sokak lambasının üzerindeki "aytaç sucuk" reklamı benden izin almadan bir Atilla İlhan olma şansımı benden alıyorlardı ve onu kendi aralarında paslaştıktan sonra doğruca köşede 24 saat açık marketimizdeki gece vardiyasına kalmış şişman ,kıllı herifin bira kasasını kaldırmaya çalışırken açılan kıçının çatalına atıyorlardı. Ve benim "o şiirimizde bir altın çağı başlattı." " O yalnızca gerçekliğin dışına değilgerçek dışınında dışına çıkıyordu" "Şiirleri anlaşılmaz petatonik""Onun şiiri adeta bir kuşun kalbini hissederek bir domuzla sevişmek gibi" cümleler içeren ben 65 yaşındayken çekilmiş belgeselimi henüz çekilmeden soğuktan büzüşmüş bir çatalın arasında yok ediyorlardı.Benim aklıma ilk gelen şeylerden birisi ise dünya üzerinde belkide çok yakınlarımda o çatalı öpen ve ya şehvetle kısık ve hızlı bir şekilde soluyarak yalayan kadın ve ya kadınların olmasıydı.Bana sorar-sanız şanslı kadınlardı onlar çünkü belkide şiirimizin en uç , en doygun örnekleriyle oral bir ilişki içerisine girebiliyorlardı. Gözlerinizin önüne geleni hayal edebiliyorum. Köşeleri yanmış kahverengi bir kağıda yazdığı şiirlerini ıssız bir adada birilerinden yardım istemek için içine bir mektup konan rom şişelerine koyar gibi bir adamın kıçının çatalına koyan ,şans getirmesi için suya salmadan önce kıçı öperken gözlerini kapatan sonra sucuk, dana eti ve tavuk etinden oluşan bir yemek yiyip midesini bozan bir adamın oral seks yapıp aynı zamandada kusmayı becerdiği bol kırmızı ışıklı bir sahne. Adamın en büyük hatası çatalın/rom şişesinin tıpasını tıkamamak olur ve adamın o tıpayı yanlışlıkla boğazına kaçırmasıyla adam ölür , film biter. Film müziği muazzam ıssızdır ve ironi yapmak amacıyla müziğin içerisinde saksafon olduğunu fark eder hem beni över (evet yönetmen benim) hemde koltuk altlarınızı kabartırsınız. Ve işte böyle berbat bir filmden büyük bir tat alırsınız çünkü şöyle bir çıkarım vardır " İşte ben !". Evet sen amınakoyyim. İşte ben farkettim. Filmin siziortaokulfendersikitabında görüp önemsemeden geçtiğiniz turnusol kağıdına çevirmiş olması hoşunuza gider. Sonra nedenini bilmeden sizde oluşan turnusol kağıdısempatisi üzerine evinizin her köşesinde turnusol kağıtları birikmeye başlar. Hey bilmiyorum dostum sadece seviyorum ve alıyorum. Ve filmdeki karakter aynı size benzemektedir. İşte kilit noktamız bu ! Bu sebepten dolayı bu konuyu açmayacağız. Kilitli kalmasını arzu edelim. Herneyse, soğuk ve çelişkilerin en acılılarından bir tanesinin artık daha fazla kaçamayacağım hale gelip kafama girdiği bir gündü. Bir titreme geldi vücuduma ve irkildim. Atilla İlhan beni anmıştı galiba. Hocam sana bi lafımız yok. Saat 6: 30 aklıma son bir sahne geldi yatmadan önce. adı;Issız Komiser Şekspir Adam. Sahne : Ağlayarak Kadir İnanır bir Atatürk büstüne sarılmış salyalı bir şekilde "Çok ıssızım be atam! Çok ıssızımmmüooooeaa"der. Bu yazıyı unutmalıyız. Tamamen aklımızdan silmeli, sabahları normal kahvaltılarımızı yapıp , günlük rutinlerimize devam etmeliyiz.Şimdi ben 10 a kadarsayıcağımı yazıcam ve sonra bu yazıyı unutucağımızı yazıcam sizde okuyup unutucaksınız. Şimdi 10 a kadar sayıcam ve 10 olduğunda bu yazıyı tamamen hafızamızdan silicez.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10



önder