27 Mart 2010 Cumartesi

Gökkuşağı Bilinci

Yatağımın en darmadağan köşesinden
Düşüyorsun toprağa.
Güneşin kıvrımlarından
Baldırına akan parça yapraklar,
Gözlerinde usulsüz üçgenler.
Saçların kapatmış
Saçların olmasa.

Bir buluta üflüyorsun olabildiğine
Yüz vermiyor diye.

Çizgiden kolların,
Gökten bozma elbisene oturmamış.
Kör-topal bakıyor tanrı aşağıdan
Belki bir şey görürüm diye.
Pekmez kokan karısına karşın

Mermerleri okşuyorsun soluğunu keserken
Zaman-mekan bir ara verecek,
Muzırlığın yetmezcesine uyanacaksın.

Buluta dargınsın
Bulutlar sağırdır, farketmezler.

Sıçrayışın öncesiz gerçeğe
Kim bilir?
Senin ceylan olduğun her an
Ben bir fiilin peşinde

Yatağımın en tenha köşesinden
Ayrılıyorsun topraktan
Ve başın -ki en kutsal-
Düşüyor omzuma.
Ciddiyim
Bu sabah akordeonlu amcanın kaşları
3 vezin yukarda.


mert

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder